ورزش رزمی کشور مستعد ولی ناتوان

ورزش رزمی کشور مستعد ولی ناتوان

هنرهای رزمی در کشور ما نه مانند کشور های شرقی آسیا ، دارای سابقه کمتر از 50 سال در زمینه قهرمانی دارد. حال این سابقه نسبت به بسیاری از کشورها که هم اکنون سکو های میادین بین المللی را یکی پس از دیگری کسب می کنند ، سابقه بلند و درخشانی است.

سئوالی که در این زمینه بوجود می آید ، این است که چرا با ظرفیت استعدادی و نیروی انسانی ، کشور ما در این زمینه بسیار ضعیف است؟

جواب های متعددی برای این سئوال می توان یافت. اما تیتر وار به مهمترین عوامل اشاره می کنیم ، در آینده به اختصار به هر کدام از آنها خواهیم پرداخت...

مهمترین موانع برای رسیدن به جایگاه مناسب در جهان:

·        عدم وجود برنامه ریزی صحیح در سازمان تربیت بدنی و فدراسیون های مربوطه.

·        عدم تعلق گرفتن بودجه مناسب برای فدراسیون ها  نسبت به برنامه درخواستی از آنها.

·        عدم وجود برنامه ریزی دقیق و انسجام در اکثر فدراسیون ها و هیات ها.

·        عدم تخصیص صحیح بودجه به هیات ها.

·        محدود بودن انتخابات ریاست فدراسیون ها به اشخاص خاص .

·        عدم استفاده از تجربیات پیشکسوتان هنرهای رزمی توسط فدراسیون ها.

·        عدم فعالیت در زمینه استعداد یابی در مناطق محروم توسط فدراسیون و هیات ها.

·        عدم وجود سالن های تخصصی هنرهای رزمی (برای هر رشته) در اکثر مناطق کشور. (حتی در تهران نیز یک سالن اختصاصی با استاندارد های روز جهانی وجود ندارد)

·        وجود سمت های کاذب در فدراسیون ها و به طبع عدم وجود پست های مدیریتی لازم.

·        نا هماهنگ بودن مسئولان سبک ها با مسئولین فدراسیون.

·        عدم سازماندهی صحیح سبک های غیر مجاز توسط فدراسیون.

·        عدم نظارت کافی بر برگزاری صحیح مسابقات سبک ها و رشتهای مختلف در نقاط مختلف کشور.

·        عدم درک صحیح مسئولان از نیاز های حال و آینده جامعه ورزشهای رزمی .

·        کثرت جنون آمیز سبک ها و رشته های متعدد رزمی در فدراسیون ورزشهای رزمی.

·        عدم وجود برنامه ریزی جامع و هدفمند برای اکثر سبک ها و رشته های رزمی ( در قالب تقویم ورزشی ).

·        عدم حمایت سازمان های مربوطه از ورزشکاران حرفه ای ( در قالب بیمه ورزشی ، حمایت های مالی و...)

·        عدم وجود قانون مصوب در زمینه جبران آسیب های جسمی و روحی در مسابقات ملی (به صورت مالی و معنوی).

·        عدم حمایت از بنیانگذاران ، پیشکسوتان و قهرمانان درشان و میزان خدمت این عزیزان به ورزش ملی (به صورت مالی و معنوی).

البته موارد دیگری نیز وجود دارد اما ترجیح دادیم بیش از این روی اعصاب مسئولین پیاده روی نکنیم.

مسئولین مربوطه از ریاست سازمان تربیت بدنی گرفته تا آن مربی ساده در گوشه ای از شهر یا روستا ، همه زحمت کشیده اند و دلسوزانه به این امر می نگرند . ما منکر زحمات این عزیزان نیستیم ولی به قول بزرگی که می فرماید : خدمت از روی جهالت دشمنی آشکار است.

همان طور که در قرآن مجید آمده است تمام ما نسبت به وظیفه ای که داریم مسئولیتی را بر گردن داریم. حال اگر می خواهیم خدمتی انجام دهیم چه بهتر است که در جایی انجام دهیم که دانش ، مهارت و تجربه اش را داشته باشیم . با این کار خدمتی بزرگ برای جامعه انجام داده ایم  ولی در غیر این صورت نفرین و آه مظلومان و آیندگان به دنبالمان خواهد بود.

در آینده به توضیح و تفسیر موضوعات فوق خواهیم پرداخت.