آمدن ارنست هوست به ایران؟!!!

آمدن ارنست هوست به ایران؟!!!(و یادآوری معضلات ورزش کشور)

با خبر شدیم قهرمان افسانه ای مسابقات آزاد و  K1، به دعوت تعدادی از مسئولین ورزشهای رزمی به ایران آمد و نفهمیدیم چه شد و چه نشد...

این قدر سریع اتفاق افتاد که فکر نکنم خود آقای هوست هم فهمیده باشه که چی شد!!!

از هوست چند عدد عکس یادگاری با مسئولین ماند و بس و همین طور از این سفر نیز برای او چندین لوح و تندیس و هدایای قابل توجهی که ما از آن خبر نداریم ولی حتما باید لقمه چربی بوده باشد که این هیولای رینگ را به این جا کشیده بود.

آمدن ارنست هوست به ایران؟!!!(و یادآوری معضلات ورزش کشور)

با خبر شدیم قهرمان افسانه ای مسابقات آزاد و  K1، به دعوت تعدادی از مسئولین ورزشهای رزمی به ایران آمد و نفهمیدیم چه شد و چه نشد...

این قدر سریع اتفاق افتاد که فکر نکنم خود آقای هوست هم فهمیده باشه که چی شد!!!

از هوست چند عدد عکس یادگاری با مسئولین ماند و بس و همین طور از این سفر نیز برای او چندین لوح و تندیس و هدایای قابل توجهی که ما از آن خبر نداریم ولی حتما باید لقمه چربی بوده باشد که این هیولای رینگ را به این جا کشیده بود.

ما با جزئیات کاری نداریم  ولی خدا کند که این روند ادامه پیدا کند اما به شکل حرفه ای و حساب شده بدین گونه که روی یک تقویم خاص ورزشی با ذکر جزئیات برای علاقه مندان ثبت گردد و همچنین دعوت و حضور این افتخار آفرینان با هدف خاصی صورت گیرد.  به طور مثال برای نظارت بر کیفیت اردوی رشته خاصی در مقطع تیم ملی و ...

این طور نباشد که از این وقایع سوء استفاده ابزاری صورت گیرد آن هم برای اشخاص خاص و بعد ها از این موقعیت باد آورده به نفع خود استفاده کنند.

کار بعضی ها در کشورمان این شده که مسابقات پوشالی راه بیاندازند چه در داخل و یا خارج از کشور و یا اینکه از اشخاص بی آلایش خارجی که بعضا اشخاص سر شناسی هستند دعوت به عمل آید و بعد از انداختن چند عکس یادگاری(؟) آنها را بدرقه کنند .

هنر های رزمی در ایران با اینکه افتخار آفرینان بسیار کمی نسبت به پتانسیل و نیرو های مستعد دارد متاسفانه بیمار است.

آری تا دیر نشده باید به فکر احیاء ارزش های واقعی هنر های رزمی باشیم نه به دنبال کسب قدرت ، شهرت و ثروت . همچنین این روزها این قدر سوء استفاده های مختلف ابزاری از سمت و مقام های معنوی مثل کرسی استادی می بینیم که به همه چیز بد بین شده ایم.

جالب اینجاست که در تمام مقاطع ورزشی دچار مشکلات متعددی هستیم .

به طور مثال در مقطع کلان ورزشی : ساخت ورزشگاه های نیمه تمام و جالب تر از همه افتتاح آنها و استفاده از آنها در صورتی که پائین ترین استاندارد های بین المللی در آن لحاظ نشده است چه در زمینه طراحی سازه و چه در طراحی ، ساخت و نصب کف پوشها و دیگر وسایل عمومی ورزشی در این محیط ها. نداشتن تهویه مناسب در سالن های جدید الاحداث.

نداشتن رختکن مناسب در اکثر سالن های عمومی.

حتی در  پایتخت نیز  یک سالن اختصاصی رزمی پیدا نمی شود که استاندارد های جهانی در آن لحاظ شده باشد. همچنین به ندرت رینگ مناسبی برای برگزاری مسابقات کشوری در رشته های آزاد پیدا می شود. کی می خواهیم بیدار شویم؟!!!

در مقطع متوسط (روئسای سبک ها و رشته های مختلف ): از این قشر به ندرت کاری در جهت جلب و جذب سرمایه جهت ساخت سالن اختصاصی برای تمرین هنرجویان خودشان در محیطی مناسب و دور از هر گونه هیاهوی ، دیده می شود.

شایان ذکر است این عزیزان حق بزرگی به گردن ورزش کشور و بعضا جهان دارند که به آنها نیز کم توجهی شده است.

حال که دیگران کمتر به فکرمان هستند خود کاری کنیم و بهر عملی به پا خیزیم برای سازندگی هر چند در حد و توان خود...

در مقطع پائین این هرم هم قشر زحمتکشی دیده می شود که همه موفقیتها مدیون زحمات این عزیزان است و ایشان کسی نیستند جز مربیان زحمتکش در سطوح مختلف که در کنار کار اصلی و بعضا تحصیل به امر مربیگری در یک یا چندین مجموعه ورزشی می پردازند که مطمئنا جهت کسب درآمد نیست (به علت درآمد بسیار پائین) و تنها عشق است که آنان را به این کار می کشاند.

کم توجهی مسئولین امر به این عزیزان باعث شده است که دلسردی در آنها به کرات لمس گردد و این امر باعث شده است که مطالعه و کسب تجربیات سازنده و مفید در جمع آنها معمولا معنایی نداشته باشد.

مشکلات از مسائلی نشات می گیرند که ما اصلا به آن فکر نمی کردیم وگرنه آن مشکل بروز نمی کرد.

حال در این زمانه که هر کس به فکر جیب خود است پایگاه های استعداد یابی در کشورمان جایی ندارند در حالی که در کشور های  توسعه یافته می بینیم که این پایگاه ها در مدارس آن هم در مقاطع ابتدایی دایر می گردند که طی ارزیابی های کارشناسان امر اشخاص ذی صلاح (مستعد) بتوانند با هزینه و امکانات دولت در کنار تحصیل به امر ورزش حرفه ای (قهرمانی) بپردازند.

این روزها در مقاطع حرفه ای در ورزش کشور استفاده از قدرت ، نفوذ و رابطه جای خود را به ارزشیابی اصولی داده است و این مشکلات همه ، از نبود برنامه جامع و هدفمند خبر

 می دهد.

حداقل کاری که از همه ما بر می آید این است که راه را برای هنر جویان مستعدی که در کمترین و بعضا نبود کامل شرایط مساعد روحی و سخت افزاری (محیط تمرین) خود را عاشقانه و بدون هیچ چشم داشتی وقف ورزش می کند تا به آرزوهایشان برسند و لبخندی بر گوشه لب ما هموطنانش حک کنند ... باید بر دست و پای این شیر مردان غیور سرزمین آریایی بوسه زد و آنان را ستود.

آری ورزش ما به چنین اشخاصی نیازمند است ، نه...

ورزش میهن مان به خصوص هنر های رزمی بیمار است، تا خیلی دیر نشده  به کمکش بشتابیم.

مهنــدس حســـین یوســـفی

(محقق و پژوهشگر)

                                           March 2009